Havada bir gerginlik, bir sıkıntı... Yağmur yağamadı bir türlü,
Doğurması geciken, acıyla kıvranan bir kadın görüntüsü...
Ağaçların kolları yukarda, eldivenleri takmış gönüllü,
Her biri ameliyata hazır; doktor ve hemşire görünümlü...
Kefeleri, zınk-aşağı zınk-yukarı;
Her yerde, şaşmaz-çalışıyor devamlı.
İster, etki-tepki fizik kanunları;
Eğip-büküp oynadılar, ter-ekmeğimle;
Kuruttular, çubuklar yaptılar; haince.
Sonra küflettiler, yalan-yeşil bir renge;
Parmaklık yapıp koyuverdiler, içine…
Ekinlerin uzun gölgeleri,
Söylerken hüzün türkülerini;
Özlem sesleri, boynumu eğdi;
Kollarım da bir-bir kalkıverdi…
Robota mı sormak lazımdı?
Hani, insanın hayrınaydı!
Gir, adını ve soyadını;
Sonra, kimlik numarasını…
Beynim dans ediyor, âşık-berduş beynim…
Şura-buranın düşkün bir gezginiyim.
Tuzlu yosun buldum, kokusunu çektim;
Paşabahçe yollarında bir-bir estim…
Türkünün, düğümlenen kelimesiydim;
Tıkanıp-mecalsiz kaldım ve tükendim…
Hem neyzendim, hem üflediği yanık ses;
Bir aşık olduğum var ve bir de nefes…
Eğer gözleri olsa idi…
Işık: “Her şey, nurla çevrili”
Su da: “Kişiler, ermiş” derdi.
Geceyi aydınlattı, tan yeri;
Sel de çıkardı, gizlenenleri;
Tan ve sel; gösterdi gerçekleri!
